Femke heeft binnen één dag haar huis verkocht. Krijgt ze haar nieuwe woning wel op tijd?
Femke Sterken (35) is freelance journalist en columnist voor Libelle. Ze woont met Reinier en zoontje Max (2) in Amsterdam.
Ons huis is verkocht. Binnen een dag werd de vraagprijs geboden. De uiteindelijke koper ging zo ver over die vraagprijs heen dat Reinier en ik juichend door de kamer dansten. Plotseling hadden we een berg geld om in een nieuw stulpje te investeren. Sneller dan verwacht vonden we ons droomhuis. In de Amsterdamse Rivierenbuurt. Geen tuin, maar wel een dubbele bovenwoning met een prachtig groot dakterras, hardhouten vloeren, een woonkeuken, enorme slaapkamers en een badkamer met bad. In de buurt van goede kinderopvang en goede scholen. Mijn man en ik konden ons geluk niet op en zagen een fantastische toekomst voor ons liggen. We moesten alleen nog een goede hypotheek zien te vinden, maar dat leek me niet zo’n probleem.
Straks zouden we op straat belanden of… nou ja, bij onze ouders
Reinier en ik verdienen beiden prima. Vol vertrouwen stapten we naar onze hypotheekadviseur. Tussen neus en lippen vroeg ik hem of hij dacht dat mijn prille zzp-schap nog voor problemen ging zorgen. Hij zei dat hij zijn best ging doen. Als ik mijn belastingaangifte even doorstuurde en mijn jaarcijfers paraat had, zou het vast goedkomen. Er ging een week voorbij en er gebeurde niets. Wel kwam er een extra mail van de bank: of ik ook de cijfers van de laatste maand kon overleggen. En of ik uitstaande opdrachten had. En wat mijn prognose voor het komende jaar was. Ik kreeg er buikpijn van. Mijn man en ik nemen een redelijk bedrag aan eigen vermogen mee, Reinier kan een vast contract laten zien en ik draaide het afgelopen jaar een top-omzet. Was dat niet genoeg?
Na weer een week kwam er nogmaals een mail: de bankmedewerker die ons dossier bekeken had, wilde nog wel tien dingen weten. Met heel veel stress in mijn lijf belde ik Reinier en zei: “We kunnen wel fluiten naar dat huis!” Ik zag ons hele plan in duigen vallen. Straks moesten we uit ons eigen (al verkochte) huis en zouden we op straat belanden of… nou ja, bij onze ouders. Daar zit je toch ook niet op te wachten als dertigers met een kind. Na een week of vijf, en nog steeds doodse stilte aan de kant van de bank, keek ik in de koelkast en zag de champagne liggen die we koud hadden gelegd voor als de financiering erdoor was. Teleurgesteld smeet ik de fles in de prullenbak. Mijn hoop was vervlogen.
De volgende dag belde de hypotheekadviseur: onze aanvraag was goedgekeurd. We gaan echt verhuizen.
Meer lezen van Femke? Haar andere columns vind je hier.
Het bericht Huis verkocht! Wat nu? verscheen eerst op Libelle Daily.